บทที่ 119 ตอนที่ 119

ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด เจ็บจนต้องยกมือขึ้นกุมหัวใจเอาไว้เพื่อบรรเทาอาการให้เบาบางลง น้ำตาแห่งความขมขื่นไหลพรากลงมาอาบแก้ม และไม่ว่าจะป้ายจะปาดจะเช็ดมันยังไง น้ำตาก็ไม่ยอมแห้งเหือดไปจากใบหน้าเลยแม้แต่วินาทีเดียว

“ทำไมถึงลืมไม่ได้สักทีนะ...ทำไมกัน”

สำหรับวูลฟ์ เมอร์ดิสันแล้ว หล่อนคงมีค่าไม่ต่างจากเศษข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ